Το τέλος της προπτυχιακής ιατρικής περιόδου βρίσκει τον νέο ιατρό αντιμέτωπο με δύο από τις πλέον σημαντικές αποφάσεις στην επαγγελματική του ζωή. Τον επιθυμητό κλάδο ειδίκευσης και το νοσοκομειακό ίδρυμα που αυτή θα λάβει μέρος. Κι αν για το πρώτο έχει ίσως κατασταλάξει πριν από την ολοκλήρωση των σπουδών του, το δεύτερο αποτελεί μια πραγματική πρόκληση για εκείνον. Αναλογιζόμενοι δε, την έλλειψη εφαρμόσιμου οργανωμένου πανελλαδικού προγράμματος σπουδών ειδικευομένων στην χώρα μας, η απόφαση γίνεται πλέον πολύπλοκη και δαιδαλώδης.
Πρωταρχικό ζήτημα για κάποιον που αρχίζει την ειδικότητα είναι (ή τουλάχιστον οφείλει να είναι) η άρτια εκπαίδευσή του καιμε γνώμονα αυτήν οφείλει να ξεκινήσει την αναζήτηση του νοσοκομείου. Ειδικά στην Ουρολογία, αλλά και ευρύτερα στους χειρουργικούς τομείς, αυτή διακρίνεται σε δύο αλληλεπικαλυπτόμενα πεδία, αυτό των χειρουργικών δεξιοτήτων και στο θεωρητικό-γνωσιακό.
Κάθε τελειόφοιτος ειδικευόμενος οφείλει να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε βασικές χειρουργικές επεμβάσεις ως θεράπων ιατρός και σε προηγμένες τεχνικά επεμβάσεις ως πρώτος τουλάχιστον βοηθός. Υπό το πρίσμα αυτό, ο αριθμός των εκπαιδευτικών χειρουργείων και οι χρόνοι που θα αναλάβει κατά την διάρκεια της ειδικότητας είναι παράμετροι θεμελιώδους σημασίας.
Ωστόσο, ανεξαρτήτως των πρακτικών δεξιοτήτων, κανένας εκπαιδευόμενος σε καμία ειδικότητα, δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί επαρκής χωρίς ένα εξαίρετο θεωρητικό υπόβαθρο. Η οργάνωση εβδομαδιαίων εκπαιδευτικών μαθημάτων και η συχνή συζήτηση κλινικών περιστατικών συμβάλουνσε αυτήν την κατεύθυνση και θα ήταν φρόνιμο να αναζητούνται από τον ενδιαφερόμενο.
Αν και η συγγραφή ιατρικών δημοσιεύσεων και η συμμετοχή σε μελέτες καισυνέδρια δεν είναι προαπαιτούμενα για την ειδικότητα, αδιαμφισβήτητα εμπλουτίζουν με γνώσεις τον ειδικευόμενο και αποτελούν εχέγγυα για το μέλλον του. Η παρουσία ακαδημαϊκά δραστήριων επιμελητών- μεντόρων ευαισθητοποιεί και κινητοποιεί τους εκκολαπτόμενους ειδικούς ιατρούς προς αυτές τις κατευθύνσεις.
Εξίσου σημαντικές είναι και οι διαπροσωπικές σχέσεις που επικρατούν, τόσο σε επίπεδο ειδικευομένων όσο και μεταξύ αυτών και των επιμελητών. Σχέσεις που βασίζονται στον αμοιβαίο σεβασμό και στον διάλογο, επιτρέπουν την βελτίωση όλων των ατόμων σε μια ομάδα.
Έτσι, στην προσπάθειά του να αναζητήσει τα άνωθεν, ο ιατρός θα ξεκινήσει ανατρέχοντας στις περιβόητες λίστες αναμονής. Μακροσκελείς πίνακες σε μια κλινική, λειτουργούν πολλές φορές αποτρεπτικά για την τοποθέτηση νέων υποψήφιων σε αυτήν. Αλλά και η παρουσία ολιγάριθμων συναδέλφων σε κάποια άλλη θα τον επιφορτίσει πιθανόν με υπερβολική παραϊατρική εργασία(«λάντζα»). Αν και στην τελευταία περίπτωση, ο μειωμένος ανταγωνισμός ίσως προσφέρει τον απαραίτητο «χώρο» για πληρέστερη εκπαίδευση, ειδικά στο χειρουργικό πεδίο. Μια κατʼιδίαν επίσκεψη στην κλινική ενδιαφέροντος θα λειτουργήσει εποικοδομητικά στον σχηματισμό μιας κατά το δυνατόν αντικειμενικότερης άποψης.
Ολοκληρώνοντας, οφείλουμε να αναφερθούμε σε μια παράμετρο αόρατη στον ιατρό που ακόμα δεν έχει επαγγελματική εμπειρία και της οποίας η βαρύτητα συχνά υποεκτιμάται. Το εργασιακό περιβάλλον. Η ιατρική ειδικότητα είναι μια σωματικά και πνευματικά επίπονη περίοδος της ιατρικής. Αυτό οφείλει να το έχει κατά νου ο επίδοξος ειδικευόμενος. Η υπερβολική ενασχόληση με γραφειοκρατικά ζητήματα θα του «καταναλώσει» πολύτιμη ενέργεια και θα μειώσει τον ποιοτικό εκπαιδευτικό χρόνο στην καθημερινότητά του. Η παρουσία ικανούπαρακλινικού προσωπικού θα τον αποφορτίσει από τέτοιας φύσεως υποχρεώσεις. Αντιστοίχως, ένα εξαντλητικό ωράριο εργασίας δεν επιτρέπει τον συνδυασμό τηςαποκομισθείσαςκλινικής εμπειρίας με την απαραίτητη μελέτη κατοίκον.
Είναι αδύνατον να γνωρίζει κάποιος εκ των προτέρων τις ακριβείς συνθήκες που επικρατούν σε κάθε κλινική. Δεδομένου μάλιστα, πως αυτές οι συνθήκες μπορούν άρδην να μεταβληθούν απλά και μόνο από την αλλαγή του διευθυντή της, δεν μπορεί να υπάρχει μια πλήρως ασφαλής επιλογή. Παρόλο αυτά, ο νέος ιατρός έχοντας όλα τα άνωθεν κατά νου, μπορεί να αναζητήσει και να επιλέξει την καλύτερη δυνατή επιλογή.Αξίζει τέλος να αναφέρουμε ότι πάντα υπάρχουν περιθώρια αλλαγής νοσοκομείου για ειδικότητα εφόσον οι εργασιακές και κυρίως οι εκπαιδευτικές συνθήκες που επικρατούν σε μία κλινική δεν κρίνονται ικανοποιητικές.
Το άρθρο συντάχθηκε σε συνεργασία με τον κ. Παναγιώτη Σταματάκο, ειδικευόμενο στο Γ.Ν. Γεννηματάς.
